به نام آنکه هستی نام از او یافت
می دانم
که می دانی
می دانی
که یک نفر میتواند
به اندازهه همه دنیا،
به اندازه همه تاریخ
اثر گذار شود،
تمدن آفرین ،
سرنوشت ساز .
این، توانمندی یک انسان است.
خود را بشناس،
نیرومندی ات را باور کن،
آنچه از دیگران انتظار داری
به خود سپار.
آن روی زندگی را نگاه کن
که زنده است،
زیباست،
پویاست،
نشاط آفرین .
تو را
به زنده بودن می خواند
به پای کوبی،
دست افشانی،
آواز خوانی
به لذت بردن
از انچه هست ،
از آنکه هستی.
سکه زندگی
فقط
یک رو دارد
به روی دیگرش نگاه نکن ،
آن رو مال تو نیست .
تو زنده ای
تو ،نمیرای تاریخی .
خود را بشناس ،
توانمندب ات را باور کن،
ماندگاری ات را نیز.
نوروز را تاج زندگی ات کن.
بهار را جامه تنش.
باد ساقه های ترد شقایق را نواخته و بازوان بید را به رقص آورده و تسبیح شاخه یِ گیلاس را پاره کرده ، عطر گلبرگ های لطیف با هوا آمیخته و ورد آرام شکوفه های جاری در آب و آسمان را کوه شنیده و با باران بارها و بارها خوانده : بهار آمده است.
شاید امسال آخرین سالی باشد که زمین بهاری می شود و زمان نمی شود،
شاید آخرین سالی باشد که از دور به او سلام می کنیم و می گوییم :
السلام علی ربیع الانام و نضره الایام
اللهم عجل لولیک الفرج
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
